თორის საკვირაო თავი ,,ვაიეშევ“
ბერგენ ბელზენის საკონცენტრაციო ბანაკში ხანუქის სანთლების ანთება წარმოუდგენელ გმირობას უტოლდებოდა... სანთლების? სად იყო სანთლები! ტუსაღებმა ძლივსძლიობით იშოვეს ცოტაოდენი ცხიმი, შიგ ფეხსაცმლის ზონრები ჩააწყვეს და ხელნაკეთი ხანუქიაც მზად იყო... ერთ-ერთ ბარაკში საიდუმლოდ შეიკრიბნენ... ძლივს დალასლასებდნენ, ლანდი გასდიოდათ... ბლუჟევსკელმა რებემ შეკრებილებს თვალი მოავლო და დადუმდა. გაოცებული ებრაელები ხანუქიის ანთებას ელოდნენ, რებე კი უმოძრაოდ იდგა... უცებ, მან კურთხევა წრმოთქვა და სანთელს მოუკიდა. ტუსაღებს შორის ერთი არარელიგიური ექიმი ერია. მან რებეს ჰკითხა, თუ რატომ შეყოვნდა ის ხანუქიის ანთების წინ. რებემ უპასუხა: ,,მე მეგონა, რომ სიკვდილის პირას ვდგავართ....ოჯახები ამოგვიწყვიტეს, იმედი — გადაწურულია. ჩვენც- დღეს თუ არა ხვალ, დავიხოცებით... მაშ, რას ვზეიმობთ? რა ხანუქა? რისთვისღა ვართ მადლიერი? და... აი, უცებ თქვენ შემოგხედეთ... თქვენ აქ სასიკვდილო საფრთხის მიუხედავად მოხვედით! მოხვედით იმიტომ, რომ ხანუქია აანთოთ დ იზეიმოთ! მაშინ მე კურთხევა ვთქვი — ,,კურთხეული ხარ.... რომელმაც მოგვეცი შესაძლებლობა გვეცოცხლა ამ დღემდე!“ ასეთი თავდადება, ასეთი სიყვარული ჰაშემისადმი, ასეთი კავშირი თორასთან ყველაფრის მიუხედავად! განა ეს სასწაული არ არის!“
ხასიდიზმის ფილოსოფია გვიხსნის, რომ განდევნილობა ღამეა, ის სიბნელის დროა. იოსეფიც განდევნილობაში, სიბნელეში იყო. მან უცხო მიწის ყველა გამოცდას გაუძლო და თავისი მთლიანობა და სიწმინდე შემოინახა. დიახ, იოსეფი ,,დაეშვა ეგვიპტეში, განდევნილობაში,“ მაგრამ ამ განსაცდელის წყალობით მან უმაღლეს საფეხურზე ასვლა მოახერხა. საკვირაო თავი ,,ვაიეშევ“ ყოველთვის ხანუქის სიახლოვეში იკითხება. ხანუქის მენორა ამ ცხოვრებაში ადამიანის მისიის სიმბოლოა. აუცილებელია გარშემომყოფებს ჩვენი სინათლე, ჩვენი სითბო, ჩვენი სიხარული და ყურადღება ვუწილადოთ. ასეთ დროს ძალიან მნიშვნელოვანია იმ სანთლის შუქით ვიცხოვროთ, რომელიც თორის სინათლის, სიკეთის, გულმოწყალებისა და ადამიანურობის სიმბოლოა. ამიტომაც ვანთებთ ხანუქის სანთლებს ღამით. რაბი მეირ კოზლოვსკი! შაბათ შალომ! ხაგ ხანუქა სამეახ!
შაბათის შემობრძანება: 17:15
შაბათის გასვლა: 18:18 ... See MoreSee Less

View on Facebook